W tym roku mija 10. rocznica od wezwania na Wieczną Wartę hm. Ireny Gnap. 7 kwietnia 2008 roku odeszła na zawsze po 4-letniej, przegranej walce z chorobą. Pozostawiła w żalu męża, dzieci, wnuki, rodzeństwo, rzeszę przyjaciół oraz brać harcerską. Została pochowana w Bydgoszczy na cmentarzu parafialnym przy kościele p.w. św. Józefa przy ul. Toruńskiej w Bydgoszczy. Irena Gnap, z domu Busse, urodziła się 6 lutego 1947 roku w Bydgoszczy w rodzinie robotniczej, jako piąte dziecko Franciszki i Franciszka Busse. Uczęszczała do Szkoły Podstawowej nr 41 w Bydgoszczy, a po jej ukończeniu rozpoczęła naukę w Liceum Pedagogicznym w Nakle nad Notecią, którą ukończyła 30 maja 1966 roku. W 1971 roku ukończyła Studium Nauczycielskie w Bydgoszczy na kierunku „Nauczanie początkowe i zajęcia praktyczno techniczne”. Pracę zawodową doskonaliła poprzez ukończenie w 1982 roku studiów magisterskich z nauczania początkowego. W latach 1983-1984 była słuchaczem studium podyplomowego na kierunku „Podstawa Teorii i Metodyka ZHP”, a w 1987 roku uzyskała III stopień specjalizacji zawodowej z zakresu pedagogiki społecznej – metodyka ZHP. Uczestniczyła w wielu kursach i doskonaleniach zawodowych dla nauczycieli i instruktorów ZHP. Będąc na emeryturze była słuchaczem Bydgoskiego Uniwersytetu III Wieku.
Po ukończeniu liceum podjęła swoją pierwszą pracę jako nauczycielka w Szkole Podstawowej nr 21 w Bydgoszczy, pracowała tam przez jeden rok. Kolejne szkoły, w których pracowała, to SP w Murowańcu i SP nr 45 w Bydgoszczy. W 1973 roku została oddelegowana do pracy w Szkole Podstawowej Nr 25 w Bydgoszczy, w której przepracowała 11 lat. Kolejnym etapem jej kariery zawodowej była od 1984 roku praca w Ognisku Pracy Pozaszkolnej „Dom Harcerza” (przemianowany z czasem na Młodzieżowy Dom Kultury nr 4 w Bydgoszczy). Od 1990 roku pracowała w Młodzieżowym Domu Kultury Nr 4 jako nauczycielka zajęć pozalekcyjnych. W 1996 roku odeszła na emeryturę po 30 latach pracy w szkolnictwie.
W 1964 roku Irena Gnap została instruktorem ZHP w Nakle nad Notecią. W latach 1964-1966 prowadziła tam drużynę zuchową, która po osiągnięciu przez dzieci odpowiedniego wieku przekształciła się w drużynę harcerską. W kolejnych latach zajmowała się gromadami zuchowymi w każdej ze szkół w której pracowała. W 1973 roku, po zatrudnieniu się w SP nr 25 w Bydgoszczy, również założyła drużynę zuchową. W 1978 roku przekazała ją swojemu następcy, a sama objęła szczep przy SP Nr 25, który pod jej kierownictwem podejmował wiele inicjatyw programowych służących współpracy ze szkołą i środowiskiem. Był również organizatorem imprez dla całego hufca. Poza prowadzeniem szczepu pełniła także funkcję Przewodniczącej Kręgu Instruktorskiego przy szkole, a także od 1982 roku prowadziła 107 Bydgoską Drużynę Harcerską, z którą w latach 1984–1986 zdobyła trzykrotnie miano Drużyny Sztandarowej Hufca.
W 1984 roku objęła funkcję namiestnika zuchowego Hufca ZHP Bydgoszcz-Miasto. Jej zasługą, jako namiestnika, był wzrost liczby gromad i ich członków.
Przez całą swoją pracę społeczną podnosiła kwalifikacje, ukończyła kursy drużynowych zuchowych i harcerskich, przewodniczących kręgów instruktorskich i komendantów szczepów. Była także absolwentką studiów podyplomowych z zakresu metodyki ZHP, zdobyła stopień harcmistrza.
Jako doskonała organizatorka imprez masowych zajęła się organizacją rajdów, obozów i imprez dla zuchów i harcerzy. W latach 1979–2005 zorganizowała ponad 60 obozów w Polsce, jak i za granicą. Z własnej inicjatywy organizowała wiele kursów dla przybocznych i drużynowych harcerskich.
W 1988 roku objęła stanowisko zastępcy komendanta Hufca ZHP Bydgoszcz–Miasto.
W 1999 roku była przewodniczącą Hufcowej Komisji Kształcenia i Stopni Instruktorskich, następnie przewodniczącą Hufcowego Zespołu Kadry Kształcącej.
Za swój trud, czas, poświęcenie, chwile zabrane rodzinie, Związek Harcerstwa Polskiego w 1999 roku odznaczył ją Złotym Krzyżem „Za Zasługi dla ZHP”.
Była osobą nieprzeciętną, nigdy się nie nudziła. Każdą wolną chwilę, jaką miała, poświęcała swoim pasjom, a miała ich wiele. Współpracowała z Towarzystwem Miłośników Miasta Bydgoszczy, Ogólnopolskim Klubem Autorów i Dokumentalistów Historii Harcerskiej, Miejskim Komitetem Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, regionalnym Oddziałem PTTK „Szlak Brdy”, Harcerskim Klubem Turystyki Pieszej „Kiwaczki”, Stowarzyszeniem Przyjaciół Harcerstwa, Muzeum Oświaty w Bydgoszczy, gdzie zdobyła wiele bratnich dusz.
Jej osobistą pasją była także turystyka ta piesza, jak i górska. Wciągnęła w nią swoje własne dzieci. Zdobyła Odznaki Turystyki Pieszej – OTP oraz Górskie Odznaki Turystyczne – GOT, w 1992 roku została Przodownikiem Turystyki Pieszej Pomorza Południowego.
Za swoją pracę otrzymała wiele nagród i wyróżnień takich jak: Nagroda Trzeciego Stopnia Ministra Oświaty i Wychowania za osiągnięcia w pracy dydaktyczno-wychowawczej w 1980 roku, honorowa odznaka „Za zasługi dla Miasta Bydgoszcz” nadana przez Prezydium Rady Miejskiej 1980 roku, Dyplom „Przyjaciel Dziecka” z okazji 75-lecia Towarzystwa Przyjaciół Dzieci w 1984 roku, Nagroda Inspektora Oświaty i Wychowania za szczególne osiągnięcia w pracy dydaktycznej i wychowawczej w 1986 roku, Srebrna Odznaka „Zasłużony w pracy PTTK wśród młodzieży” nadana w 2002 roku przez Polskie Towarzystwo Turystyczno Krajoznawcze, Honorowy tytuł „Senior ZHP” w 2007 roku.
W czasie choroby nie przestała oddawać się swoim pasjom. Działała w Towarzystwie Operowym, w regionalnym oddziale PTTK „Szlak Brdy” Turysta Senior, Klubie Seniora ZNP, Komisji Historycznej Komendy Hufca ZHP Bydgoszcz-Miasto.
10 kwietnia 2008 roku, zgodnie ze swoja wolą, została pochowana w mundurze harcerskim, a na jej nagrobku wyryto lilijkę harcerską.
phm. Małgorzata Kalinowska
Irenkę poznałam już w Liceum Pedagogicznym a po kilku latach spotkałyśmy się na harcerskich szlakach.
Potem wspólne spotkania w SPH oraz w ZNP – Sekcja Emerytów. Tak cudowna kobieta odeszła za wcześnie.
Odwiedzam ją już tylko na ul. Toruńskiej – ostatnia wizyta 20 marca.
Ciągle jest mi jej brak.
W 1971 poszłam do szkoły (SP 45) i pani Irena była moją pierwszą nauczycielką. Wiele osób i zdarzeń z tego okresu uleciało z pamięci. Jednak zapamiętałam Panią Gnap ,a nawet jej podpis pod ocenami w zeszycie. Ogólnie bardzo miłe wspominam szkołę na kanałem. Mam też zdjęcie z rozpoczęcia roku szkolnego w 1971r.